Jakie zrobić testy na choroby weneryczne?

Kiedy powinno się wykonać testy na choroby weneryczne?

Choroby weneryczne rozpowszechniają się z dużą łatwością podczas każdego rodzaju stosunków seksualnych. Nawet antykoncepcja mechaniczna w postaci prezerwatyw nie stanowi pełnej ochrony - może jedynie zmniejszać ryzyko zakażenia. Dlatego diagnostykę chorób wenerycznych zaleca się wszystkim utrzymującym kontakty seksualne z osobami, których stan zdrowia nie jest znany bądź stwierdzono nosicielstwo którejś z chorób wenerycznych. Zaleca się wręcz, aby aktywne seksualnie osoby badały się minimum raz w roku.

Dodatkowym wskazaniem do badań wenerycznych jest planowanie ciąży oraz okres ciąży, ze względu na ryzyko poważnych powikłań tych zakażeń u potomstwa.

Testy na choroby weneryczne

Większość testów w kierunku chorób wenerycznych opiera się na analizie serologicznej. Badany jest poziom przeciwciał wytwarzanych przez układ immunologiczny jako reakcję obronną na określony patogen chorobotwórczy. Te badania krwi wykonuje się z niewielkiej próbki krwi pacjenta oraz wykorzystuje się metodę immunoenzymatyczną zwaną ELISA. Rzadziej wykonywane są również testy na choroby weneryczne z moczu bądź z wymazu, w ramach których poszukuje się materiału genetycznego patogenów.

Na rynku dostępne są testy na pojedyncze choroby weneryczne bądź też umożliwiające kompleksowe przebadanie w kierunku najczęściej występujących infekcji:

• Pakiet badań w kierunku kiły, chlamydiozy, HSV, HIV, HBV i HCV ❱
• Pakiet badań w kierunku kiły, chlamydiozy, HSV, HIV - realizacja wysyłkowa ❱
• Pakiet badań z moczu w kierunku chlamydiozy, rzeżączki, rzęsistkowicy i mykoplazm płciowych ❱
• Obecność antygenów i przeciwciał specyficznych dla HIV ❱
• Obecność Chlamydia trachomatis w wymazie ❱
• Stężenie przeciwciał przeciwko kile (Treponema pallidum) ❱
• Obecność wirusa HPV w wymazie ❱

W przypadku testów serologicznych w kierunku chorób wenerycznych niezwykle istotne jest odczekanie kilku tygodni od terminu możliwe zakażenia, aby doszło do wytworzenia wystarczającej do oznaczenia ilości przeciwciał we krwi. W przypadku kiły są to 4 tygodnie, dla chlamydiozy 6, a dla HIV nawet 12 tygodni.

Przeczytaj, w jaki sposób wykonać badania krwi, moczu oraz z wymazu ❱

Jakie choroby weneryczne występują wśród Polaków?

Chlamydioza

Infekcja bakterią Chlamydia trachomatis w większości przypadków przebiega bezobjawowo, co znacznie utrudnia diagnozę. Bakteria ta jest przenoszona nie tylko drogą płciową, ale również poprzez uszkodzony naskórek np. na basenach. Chlamydia powoduje zachorowania wyłącznie u gatunku ludzkiego.

W przebiegu chlamydiozy u kobiet obserwuje się bóle w podbrzuszu, upławy i krwawienia międzymiesiączkowe, a u mężczyzn pieczenie przy oddawaniu moczu i częstomocz. W przypadku braku leczenia może doprowadzić do niepłodności zarówno u mężczyzn jak i u kobiet.

Kiła

Kiła jest chorobą wywoływaną przez bakterię Treponema pallidum, czyli krętka bladego. Do zakażenia dochodzi w wyniku stosunków płciowych, pocałunków oraz kontaktu z jej przedmiotami. Możliwe jest również zakażenie płodu (kiła wrodzona).

W zależności od czasu trwania choroby wyróżnia się kiłę pierwotną (po 2 tygodniach) z powiększeniem węzłów chłonnych i owrzodzeniami, kiłę wtórną (po 2-3 miesiącach) z objawami grypopodobnymi, wysypkami i kłykcinami płaskimi, a po kilku-kilkunastoletnim okresie uśpienia również kiłę późną z uszkodzeniem serca, wątroby i kości oraz zmianami skórnymi o charakterze guzków.

HPV

HPV stanowi jedną z najczęstszych przyczyn chorób wenerycznych. W wielu przypadkach zakażenie przebiega bezobjawowo samoistnie ustępując, lecz w przypadku określonych typów wirusa może rozwinąć się rak szyjki macicy.

HIV

Wirus HIV to wirus prowadzący do stopniowego uszkodzenia układu odpornościowego. Występuje on w organizmie ok. 18 tysięcy osób w Polsce, jednak nawet połowa może nie wiedzieć o zakażeniu, co zagraża osobom w ich otoczeniu. HIV przenosi się poprzez krew, kontakty seksualne, w czasie ciąży, porodu oraz przez karmienie piersią. HiV może nie stanowić niebezpieczeństwa jedynie dla niewielkiej grupy osób, u których występuje wariant genu CCR5 powodujący oporność na zakażenie HIV.

Opryszczka narządów płciowych (HSV)

Wirus Herpes Simplex (HSV) odpowiada za rozwój opryszczkę narządów płciowych. Choroba objawia się osłabieniem, podwyższoną temperaturą, bólami głowy oraz występowaniem pęcherzyków z płynem surowiczym w okolicy narządów rodnych. Objawy trwają kilka tygodni i mogą występować nawroty co kilka-kilkanaście miesięcy.

Rzęsistkowica

Rzęsistkowica jest wywoływana przez rzęsistka pochwowego będącego pierwotniakiem. Zwykle przebiega bez objawów. Bądź powoduje upławy, pieczenie w pochwie/cewce moczowe, bóle w podbrzuszu, zwiększenie częstości oddawania moczu z czym może wiązać się ból oraz podwyższenie temperatury ciała.

Drożdżyca narządów płciowych

Grzyby z rodzaju Candida odpowiadają za drożdżycę narządów płciowych, która zwykle rozwija się po długotrwałej antybiotykoterapii. U kobiet powoduje świąd, pieczenie i zaczerwienienie w pochwie oraz upławy. Q przypadku mężczyzn stan zapalny może objąć żołądź i wewnętrzną stronę napletka.

Mykoplazmy płciowe

Bakterie takie jak Mycoplasma genitalium, My. hominis, Ureaplasma urealyticum czy U. parvum są przyczyną bezobjawowego zakażenia, którego konsekwencją często jest bezpłodność.

Rzeżączka

Zakażenie dwoinką rzeżączki (Neisseria gonorrhoeae) powoduje stan zapalny układu moczowego z pieczeniem i bólem w trakcie oddawania moczu. Choroba ta wiąże się również z ryzykiem pozamacicznej ciąży i niepłodności.

Wszawica

Wesz łonowa (Pediculus pubis) jest pasożytem, który zamieszkuje na włosach łonowych. Ich obecność powoduje silny świąd.

Czy warto się wykonywać testy na choroby weneryczne? Jakie mogą być powikłania zaniedbania tego problemu?

Nie przeprowadzenie odpowiednich testów laboratoryjnych oznacza brak diagnozy, brak leczenia, a zatem ryzyko rozwoju powikłań oraz dalszego rozpowszechniania patogenu wśród innych osób.

Brak szybkiej reakcji w postaci właściwej terapii wiąże się z istotnymi dla zdrowia skutkami takimi jak uszkodzenie serca, wątroby, utrata wzroku, niepłodność czy zespół nabytego niedoboru odporności (AIDS). Może również dojść do śmierci chorego. Zapobiegnięcie tym komplikacjom jest możliwe wyłącznie dzięki wczesnemu wdrożeniu leczenia.

W przypadku, gdy choroba weneryczna dotyczy kobiety, należy wziąć pod uwagę możliwość bycia w ciąży, ponieważ patogeny odpowiedzialne za opisane wcześniej choroby mogą przyczyniać się do poronień, uszkodzeń płodu i rozwoju groźnych dla dziecka chorób. Więc w przypadku ciąży lub jej planowania lekarz powinien doprowadzić do zmniejszenia ryzyka przekazania bakterii bądź wirusa na dziecko.