Najczęstsze choroby weneryczne w Polsce

Najczęściej występujące choroby weneryczne

Chorobami wenerycznymi zarazić się można podczas kontaktów seksualnych z osobą chorą - wśród najczęściej diagnozowanych schorzeń wenerycznych wyróżnia się kiłę, chlamydiozę, opryszczkę narządów płciowych. Bardzo niebezpieczną infekcją przenoszoną drogą płciową jest także zakażenie wirusem HIV, które niewykryte i nieleczone prowadzi do rozwoju AIDS, czyli zespołu nabytego niedoboru odporności.

Kiła rozwija się na skutek zakażenia bakterią Treponema pallidum. Ze względu na swój podstępny rozwój, kiła może pozostać niewykryta przez kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt lat. Wyróżnia się cztery jej etapy - pierwszy z nich, nazywany kiłą pierwotną, ujawnia się po około dwóch tygodniach od zakażenia. W jego przebiegu, w miejscach kontaktu z bakterią pojawiają się owrzodzenia, które ustępują zwykle po kilkunastu dniach. Po około dwóch, trzech miesiącach ujawnia się drugi etap choroby - tzw. kiła wtórna. Objawia się on bólami gardła i głowy, powiększeniem węzłów chłonnych, wysypką na skórze głowy, dłoni i stóp, a także powstawaniem kłykcin płaskich. Jeżeli choroba nie zostanie rozpoznana na tym etapie oraz nie zostanie wprowadzone leczenie (przy pomocy antybiotykoterapii), przechodzi ona w postać utajoną - bakteria cały czas jest obecna w organizmie i prowadzi do jego uszkodzeń, ale nie występują żadne objawy. Ostatni etap kiły (tzw. kiła późna) występuje po wielu latach od pierwotnego zakażenia - w jego przebiegu na skórze osoby zainfekowanej pojawiają się kilaki (guzkowate zmiany skórne), a także występują takie symptomy jak bóle głowy, zaburzenia świadomości, problemy z pamięcią i nadmierne pobudzenie. Ponadto, w tym stadium kiły dochodzi również do uszkodzenia czynności takich narządów jak wątroba czy serce, co z kolei przyczynia się do zgonu osoby chorej.

Inną, często występującą wśród Polaków chorobą weneryczną jest chlamydioza, spowodowana zakażeniem bakterią Chlamydia trachomatis. U większości chorych (50% mężczyzn i 75% kobiet) nie pojawiają się żadne objawy choroby, przez co często nie są oni świadomi zakażenia i stanowią zagrożenie dla innych osób. Po upływie jednego lub dwóch tygodni od infekcji, u niektórych mężczyzn występuje świąd, pieczenie lub ból przy oddawaniu moczu, a także obrzęk i ból jąder czy sączenie z cewki moczowej ropno-śluzowej wydzieliny. U niektórych zakażonych kobiet pojawiają się natomiast upławy ropne, krwawienia międzymiesiączkowe, bóle okolicy lędźwiowej i podbrzusza, zaburzenia oddawania moczu, gorączka, mdłości, krwawienie po stosunku i ból podczas stosunku. Niewykryta i niewyleczona chlamydioza skutkuje takimi komplikacjami jak stany zapalne narządów płciowych, trudności z poczęciem dziecka, niepłodność mężczyzn i kobiet, reaktywne zapalenie stawów (zespół Reitera), obniżenie odporności, zaburzenia układu nerwowego, choroby naczyń czy astma.

Opryszczka narządów płciowych również zaliczana jest do powszechnie występujących chorób wenerycznych - jej przyczyną jest zakażenie wirusem HSV (ang. herpes simplex virus). Głównym objawem tej choroby jest powstawanie pęcherzyków z płynem surowiczym na błonach śluzowych i skórze narządów płciowych (pojawiają się one zwykle w przeciągu 3-7 dni od infekcji, zanikają po około 3 tygodniach bez pozostawienia blizn). U nosicieli wirusa HSV mogą również występować takie dolegliwości jak uczucie mrowienia w pobliżu narządów płciowych, powiększenie węzłów chłonnych, ogólne osłabienie organizmu, podwyższona temperatura ciała, ból przy oddawaniu moczu czy bóle głowy. Objawy infekcji HSV ustępują po kilku tygodniach, ale nawet zastosowanie odpowiedniej terapii przeciwwirusowej nie wyeliminuje wirusa całkowicie z organizmu (terapia złagodzi objawy i doprowadzi do ich szybszego ustąpienia) i będzie on powodował nawroty co kilka lub kilkanaście miesięcy. Nawroty są jednak znacznie łagodniejsze od objawów infekcji pierwotnej, ich występowaniu sprzyja ciąża czy stan obniżonej odporności organizmu.Bardzo groźną infekcją jest również zakażenie wirusem HIV (ang. human immunodeficiency virus) - wirus ten powoli uszkadza układ odpornościowy osoby zainfekowanej, co prowadzi do rozwoju zespołu nabytego niedoboru odporności AIDS. Wirus HIV przez wiele lat nie powoduje żadnych dolegliwości, dlatego szacuje się, że ponad połowa wszystkich zakażonych nawet nie wie o nosicielstwie - jest to szczególnie niebezpieczne dla partnerów seksualnych nosiciela. U niektórych zakażonych od trzech do sześciu tygodni po wniknięciu wirusa do organizmu pojawiają się objawy grypopodobne, takie jak gorączka, wzmożone pocenie się, powiększenie węzłów chłonnych, bóle gardła, stawów i mięśni - ustępują one po kilku dniach. Następnie infekcja wkracza w fazę bezobjawowego nosicielstwa, która zwykle trwa kilkanaście lat (jeżeli zakażenie nie zostanie rozpoznane). Ostatnią fazą infekcji jest AIDS - w jego przebiegu dochodzi do takiego wyniszczenia układu immunologicznego, że nie jest on w stanie bronić organizmu przed infekcjami i innymi groźnymi schorzeniami. U pacjentów chorych na AIDS często rozwijają się takie schorzenia jak gruźlica, nawracające zapalenia płuc, kandydoza czy nowotwory (chłoniaki, rak szyjki macicy, mięsak Kaposiego). Ponadto, w przebiegu tego schorzenia pojawiają się bóle mięśni, zaburzenia czucia, zawroty głowy, nudności, wymioty czy kłopoty z pamięcią. Dotychczas nie opracowano lekarstwa, który pozwoliłby na całkowitą eliminację wirusa HIV z organizmu, dostępne są jednak leki mające na celu zmniejszenie jego ilości w organizmie i zapewnienie osobie zainfekowanej jak najlepszego stanu zdrowia przez jak najdłuższy czas. Istnieje natomiast niewielka grupa osób, które posiadają gen oporności na zakażenie HIV.

Choroby weneryczne można łatwo zdiagnozować przy pomocy badań laboratoryjnych

Wykonanie badań w kierunku chorób wenerycznych jest bardzo istotne - brak odpowiedniej diagnozy oznacza brak leczenia. Nosicielstwo chorobotwórczych bakterii i wirusów łatwo zdiagnozować przy pomocy takich testów jak pomiar w surowicy krwi stężenia przeciwciał specyficznych dla danego wirusa czy bakterii. W dzisiejszych czasach badania weneryczne można wykonać online, bez wychodzenia z domu. Wystarczy zamówić dane badanie online, po czym na wskazany przez pacjenta adres dostarczany jest zestaw do przygotowania próbek krwi z palca.