Co to są choroby weneryczne?

Choroby weneryczne to ciągle powszechny problem w Polsce i na świecie

Statystyki wskazują, że każdego dnia na świecie ponad milion ludzi zaraża się chorobą weneryczną. W Polsce, w ciągu ostatnich kilku lat liczba diagnozowanych przypadków takich schorzeń wzrosła o 30% - szacuje się, że osób zakażonych jest jednak znacznie więcej. Choroby weneryczne to ciągle temat tabu, wielu ludzi wstydzi się więc zgłosić ze swoim problemem do specjalisty. Ponadto, choroby weneryczne często przebiegają bezobjawowo, wielu zakażonych nie podejrzewa więc nawet żadnej infekcji.

Choroby weneryczne można podzielić na kilka głównych grup w zależności od przyczyny zakażenia:

• choroby bakteryjne (chlamydioza, kiła),
• wirusowe (opryszczka narządów płciowych, AIDS, zakażenie HPV),
• pasożytnicze (rzęsistkowica, wszawica),
• grzybicze (kandydoza).

Chorobą weneryczną zarazić się można poprzez kontakty seksualne (zarówno waginalne, jak i oralne i analne) z osobą zakażoną - ryzyko zarażenia wzrasta w przypadku posiadania wielu partnerów seksualnych i niekorzystania z prezerwatywy podczas stosunku seksualnego.

Schorzenie przenoszone drogą płciową może więc dotyczyć każdej osoby, która miała kiedykolwiek kontakt seksualny z kimś o niepewnym w 100% stanie zdrowia - zaleca się więc, aby badaniom przesiewowym w kierunku chorób wenerycznych poddawały się co najmniej raz w roku wszystkie aktywne seksualnie osoby (obecnie dostępne są nawet takie badania weneryczne online). Świadomość infekcji jest bardzo ważna, ponieważ pozwala na wdrożenie odpowiednich terapii, które pozwolą na uniknięcie poważnych powikłań. Ponadto, wiedza o danej chorobie zapobiegnie nieświadomemu zarażeniu partnerów seksualnych.

Najczęściej występujące w Polsce choroby weneryczne

Wśród najczęściej diagnozowanych chorób wśród Polaków wyróżnia się kiłę, chlamydiozę czy opryszczkę narządów płciowych.

Kiła

Kiła spowodowana jest infekcją bakterią Treponema pallidum (krętkiem bladym). Wyróżnia się cztery stadia tej choroby - pierwotne, wtórne, utajone oraz późne.

• Kiła pierwotna ujawnia się po 2 tygodniach od momentu zakażenia, w jej przebiegu w miejscach kontaktu z bakterią tworzą się niebolesne owrzodzenia, które ustępują samoistnie w ciągu kilkunastu dni.
• Następnie po upływie około 2-3 miesięcy od pierwotnego zakażenia występują objawy kiły wtórnej - wśród nich wyróżnia się powiększenie węzłów chłonnych, bóle gardła i głowy czy wysypkę na skórze dłoni, głowy i stóp.
• Choroba niewyleczona na tym etapie przechodzi w stadium utajone - w tej fazie nie występują żadne symptomy, ale krętek blady ciągle egzystuje w organizmie i prowadzi do jego uszkodzenia.
• Ostatnie stadium choroby - kiła późna - ujawnia się po kilku, a nawet kilkunastu latach od momentu zakażenia. W jej przebiegu na skórze pacjenta pojawiają się guzkowate zmiany (tzw. kilaki), a także dochodzi do uszkodzenia takich narządów jak serce i wątroba, co prowadzi do zgonu chorego.