Jakie można wykonać testy na pasożyty?

3.90

Ocena użytkowników: 97 ocen

Jakie są wykonywane badania na pasożyty?

W ofercie Zdrowegeny.pl znajdują się następujące badania na pasożyty:

Giardia lamblia - czemu jest groźna?

Do zachorowania na lambliozę najczęściej dochodzi w krajach rozwijających się (np. w czasie podróży), jednak wciąż istnieje ryzyko zakażenia w naszych okolicach. Ponadto, picie nieprzegotowanej wody może być ryzykowne ze względu na skażenie wód jezior, rzek i strumieni. Często zakażenie może się rozprzestrzeniać w instytucjach zamkniętych takich jak przedszkola, domy dziecka czy domy opieki długoterminowej. Do zarażenia dochodzić może od współdomowników, ale równie od zwierząt domowych.

Przebieg lambliozy

Najczęściej zakażenie przebiega bezobjawowo i jest zwalczane samoistnie przez organizm. Może dojść jednak do ostrego nieżytu ze strony żołądka i jelit, który może potrwać 1-2 tygodnie.

Wśród objawów dominuje:

wodnista biegunka,
kurczowe bóle w nadbrzuszu,
wzdęcia,
słaby apetyt,
chudnięcie,
osłabienie.

W przypadku 30-50% może zakażenie staje się przewlekła, co wiąże się z przedłużonym czasem występowania objawów oraz upośledzeniem wchłaniania składników odżywczych. Rzadziej wraz zakażeniem pojawia się reaktywne zapalenie stawów, pokrzywka, wtórna nietolerancja laktozy, zapalenie pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych czy wyniszczenie.
Niestety przebycie infekcji nie chroni przed kolejnym zachorowaniem.

Testy w kierunku lambliozy

Badanie kału na lamblię ❱

Test ten pozwala stwierdzić, czy w kale znajdują się antygeny Giardia lamblia. Pacjent sam pobiera próbkę kału i przekazuje do laboratorium, gdzie wykonywany jest test immunofluorescencji. Oznaczanie antygenów pasożyta w kale jest badaniem przesiewowym.

Pomiar przeciwciał IgG i IgM przeciwko Giardia lamblia ❱

Badanie serologiczne opiera się na pomiarze stężenia przeciwciał IgM i IgG swoiście skierowanych przeciwko pasożytowi. Wykorzystywana jest w tym celu metoda immunofluorescencji (tzw. ELISA). Obecność konkretnego typu przeciwciał umożliwia stwierdzenie fazy choroby - IgM wskazują na aktywna ostrą fazę zakażenia, zaś IgG na przewlekłą bądź obecność zakażenia w przeszłości.

Toksoplazmoza - choroba groźna w czasie ciąży

Toxoplasma gondii jest pierwotniakiem, którego głównymi żywicielami są koty. Człowiek, inne ssaki i ptaki są dla niego wyłącznie pośrednim żywicielem. Pasożyt Toxoplasma gondii jest niezwykle niebezpieczny dla kobiet ciężarnych, a właściwie dla wciąż rozwijających się w brzuchu matki dzieci - toksoplazmoza wrodzona dotyczy 1–2/1000 noworodków. Ponadto, choroba przebiega znacznie ciężej w przypadku obniżonej odporności (np. leczenie immunosupresyjne, chemioterapia, AIDS). Diagnostyka toksoplazmozy jest szczególnie zalecana w trakcie ciąży.

Do zakażenia Toxoplasma gondii może dojść w przypadku:

spożycia mięsa zwierząt zarażonych przez pasożyta (np. tatar, krwawy stek),
spożycia pokarmu zanieczyszczonego kałem kota (owoce, warzywa),
kontaktu z kotami i zanieczyszczoną ziemią (np. w trakcie pracy w ogrodzie),
przekazania pasożyta między matką a dzieckiem przez łożysko (ryzyko zakażenia w I trymestrze 17-25%, w II trymestrze 25-54%, a w III 60-90%),
kontaktu ze skażoną krwią (bardzo rzadko podczas przetaczania krwi).

Przebieg toksoplazmozy

Od momentu zakażenia pierwsze objawy choroby ujawniają się po średnio czterech tygodniach - możliwe jest wystąpienie 3 postaci toksoplazmozy nabytej:

Postać węzłowa - powiększone węzły chłonne (do 3 cm średnicy), początkowo tkliwe, a później niebolesne, objawy grypopodobne, obraz zbliżony do mononukleozy.
Postać oczna (u osób o obniżonej odporności) - zapalenie siatkówki i naczyniówki, może dojść również do trwałych ubytków w polu widzenia, zapalenia gałki ocznej, niedowidzenia oraz ślepoty.
Postać uogólniona (u osób o obniżonej odporności) - zapalenie płuc, opłucnej, wątroby, mięśnia sercowego, niedokrwistość, skaza krwotoczna, zapalenie mózgu, rdzenia kręgowego, opon mózgowo-rdzeniowych itp.

W przypadku zarażenia płodu T. gondii przez ciężarną możliwa jest toksoplazmoza wrodzona, która może charakteryzować się:

samoistne poronienie/wewnątrzmaciczna śmierć płodu (najczęściej w przypadku zarażenia w I trymestrze),
postać uogólniona lub narządowa u noworodka bądź rozwijająca się w pierwszych miesiącach życia niemowlęcia,
odległe objawy w drugiej lub trzeciej dekadzie życia - głównie postać oczna,
powikłaniami takimi jak wodogłowie, padaczka, odklejanie siatkówki, zaćma, opóźnienie rozwoju.

Jakie testy na Toxoplasma gondii?

Stężenie przeciwciał IgM przeciwko T. gondii we krwi ❱

Przeciwciała IgM są wykrywane w badaniach krwi już nawet po tygodniu od zakażenia. Najwyższe stężenie obserwowane jest po około miesiącu, a zanikają zazwyczaj po 6-9 miesiącach.

Stężenie przeciwciał IgG przeciwko T. gondii we krwi ❱

Ten rodzaj przeciwciał ma najwyższe stężenie we krwi po około 2-3 miesiącach od inwazji, jednak IgG obecne są we krwi przez całe życie.

Awidność przeciwciał IgG swoistych dla Toxoplazma gondii ❱

Awidność przeciwciał IgG pozwala określić przybliżony czas, w jakim doszło do zakażenia. Niska awidność przeciwciał IgG (niska siła wiązania z antygenem) świadczy o niedawnym zakażeniu, czyli ostrej fazie infekcji. Jeżeli dominują przeciwciała o wysokiej awidności świadczy to o inwazji sprzed powyżej dwudziestu tygodni.

Helicobacter pylori - mała bakteria a duży problem

Helicobacter pylori jest powszechnie występującą bakterią, która wiąże się z występowaniem zapalenia żołądka (ponad 90% przypadków), choroby wrzodowej oraz raka żołądka. Do zakażenia tą bakterią często dochodzi w środowisku rodzinnym między bliskimi sobie ludźmi.

Przebieg zakażenia Helicobacter pylori

W większości przypadków zakażenie nie powoduje żadnych objawów bądź tylko pojawia się niestrawność.

Z czasem zwiększa się ilość kwasu żołądkowego i rozwija się stan zapalny błony śluzowej żołądka, co dość często prowadzi do choroby wrzodowej. Choroba wrzodowa jest skutkiem powstania w błonie śluzowej żołądka i/lub dwunastnicy ubytków zwanych wrzodami trawiennymi. Oprócz Helicobacter pylori na rozwój wrzodów wpływ ma przewlekłe stosowanie niektórych leków, nasilony stres oraz palenie.

Do objawów choroby wrzodowej należą:

nudności,
wymioty,
niestrawność,
pojawienie się bólu w nadbrzuszu na 1-3 godziny po posiłku, nad ranem bądź w nocy,
ustępowanie bólu po posiłku.

Innym, znacznie poważniejszym powikłaniem zakażenia Helicobacter pylori jest nowotwór żołądka. Infekcja w tym wypadku jest głównym czynnikiem prowadzącym do choroby. Na szczęście wczesne wykrycie bakterii i skuteczna eradykacja pozwala zmniejszyć prawdopodobieństwo pojawienia się zmian nowotworowych w błonie śluzowej żołądka.

Jakie testy w kierunku Helicobacter pylori?

Diagnostyka Helicobacter pylori opiera się na poniższych badaniach:

test serologiczny w kierunku Helicobacter pylori ❱

Zakażenie Helicobacter pylori można stwierdzić poprzez wykonanie serologii, a właściwie zmierzenie we krwi stężenia przeciwciał IgG swoistych dla tej bakterii. Te testy na Helicobacter pyloriHelicobacter pylori można wykonywać podczas antybiotykoterapii oraz stosowania inhibitorów pompy protonowej, podczas czego pozostałe badania mogłyby być niewiarygodne.