22 123 95 55
PL
Znajdź badanie
DHEA - hormon młodości?

DHEA - hormon młodości?

4.20
Ocena użytkowników: 5 ocen

Z artykułu dowiesz się:

  • Czym jest DHEA i jak stężenia zmieniają się wraz z wiekiem? 
  • DHEA podwyższone lub zbyt niskie - jakie mogą być przyczyny?
  • Suplementacja DHEA - kiedy może przynieść korzyści i co mówią na ten temat badania?
  • Stężenie DHEA - kiedy wykonać badanie?

DHEA jest wymieniany jako hormon młodości obok melatoniny i hormonu wzrostu. To właśnie te hormony ulegają znacznym spadkom wydzielania w procesie starzenia organizmu. Coraz częściej DHEA wskazuje się jako sposób na zapobieganie procesom starzenia się, bada się również wpływ suplementacji na menopauzę oraz depresję. Sprawdź, czym jest DHEA, jak działa w organizmie i kiedy warto rozważyć suplementację.

 
DHEA — co to jest?


DHEA wraz z jego siarczanem, czyli DHEAS to steroidowe hormony syntetyzowane w korze nadnerczy (w warstwie siateczkowej), osiągają one stężenia w surowicy najwyższe ze wszystkich steroidowych hormonów — nawet dziesięciokrotnie wyższe niż estradiol, kilkuset razy wyższe niż testosteron i około 15 razy większe niż kortyzolu.
DHEA w zależności od tkanki jest metabolizowany do różnych hormonów steroidowych — od androstendionu i androstendiolu po testosteron i estradiol. Siarczan DHEAS uznaje się za prekursor ok. 75% estrogenów kobiet w wieku przedmenopauzalnym, oraz około połowy wszystkich androgenów u mężczyzn.


Wydzielanie DHEA a wiek


Wydzielanie DHEA zmienia się wraz z wiekiem, noworodki przychodzą na świat z bardzo wysokim stężeniem tego hormonu w surowicy, co ma związek z wysokim stopniem syntezy przez płodową korę nadnerczy, po urodzeniu dość szybko stężenie zaczyna spadać, osiągając wartości bliskie zera. Znaczny wzrost DHEA następuje w okresie dojrzewania płciowego, szczytowe wartości osiągając między 25 a 35 rokiem życia. Po 35 roku życia następuje powolny spadek wydzielania DHEA, by w wieku 60 lat osiągać poziom ok. 15% stężenia z okresu szczytowego.


DHEA normy w szczytowym okresie:

  • mężczyźni - 180-1250 ng/dl;
  • kobiety - 130-980 ng/dL.

DHEAS normy w szczytowym okresie: 

  • mężczyźni - 80–500 μg/dl
  • kobiety - 80–400 μg/dl.

Podwyższony poziom DHEA — przyczyny:


Obniżony poziom DHEA — przyczyny:


  • infekcje wirusowe, np. HIV, CMV oraz infekcje grzybicze;
  • niedoczynność przysadki lub podwzgórza;
  • naturalnie niski poziom występuje u ludzi starszych oraz dzieci;
  • zaburzenia nadnerczy — infekcja meningokokami, usunięcie nadnerczy lub ich wrodzona hipoplazja;
  • niedoczynność tarczycy;
  • napromienianie.

DHEA — suplementacja:


  • Według badań w celu osiągnięcia u osoby w wieku podeszłym stężenia charakterystycznego dla ludzi w wieku 25-35, należy przyjmować 25-50 mg na dzień;
  • zmiany stężenia DHEA mają związek ze stanami psychicznymi takimi jak stres, pamięć, splątanie, lęk, depresja, redukcja agresji;
  • u osób cierpiących na przewlekły stres, jadłowstręt psychiczny czy schizofrenię zaobserwowano obniżony stosunek DHEA/kortyzol;
  • DHEA znajduje się w podwzgórzu, ciele migdałowatym, przedniej części przysadki oraz płacie ciemieniowym mózgu, działa również bezpośrednio na błonę neuronalną;
  • niedobory DHEA występują u pacjentów neuropsychiatrycznych z zespołem przewlekłego zmęczenia (CFS);
  • stężenia DHEA wzrasta z kolei w zespole policystycznych jajników, hirsutyzmie i trądziku;
  • obniżone stężenie DHEA występuje w reumatoidalnym zapaleniu stawów, dotychczas nie ustalono mechanizmu, który wpływa na te spadki stężeń;
  • suplementacja DHEA u osób z przebytą rewaskularyzacją mięśnia sercowego w przebiegu choroby wieńcowej, istotnie poprawia wydolność wieńcową;
  • w badaniu przeprowadzonym na dużej grupie osób w wieku 60-79 lat, w wyniku rocznej suplementacji DHEA wykazano poprawę libido oraz zwiększenie gęstości mineralnej kości, oraz poprawę kondycji skóry (pogrubienie naskórka, poprawę nawodnienia, zwiększone wydzielanie gruczołów łojowych);
  • Inne badanie potwierdziło znaczną poprawę w grupie badanych osób w wieku podeszłym cierpiących na depresję i zaburzenia nastroju oraz poprawę w zakresie seksualnej sprawności;
  • u kobiet w wieku menopauzalnym niskie stężenia DHEA wiążą się z nasileniem dolegliwości związanych z menopauzą — zwiększeniem zmian miażdżycowych, chorobą niedokrwienną serca i niekorzystnym profilem lipidowym i atrofią nabłonka pochwy.
U mężczyzn z niedoborami androgenów długofalowa suplementacja DHEA przyniosła dużą poprawę samopoczucia, nastroju, zmniejszyła uczucie zmęczenia i bólów stawów, a także uregulowała nieco gospodarkę hormonalną (zwiększył się poziom testosteronu, progesteronu, dihydrotestosteronu, hormonu wzrostu, obniżeniu zaś uległy stężenia LH, FSH);
podawanie DHEA dopochwowo może wywierać korzystny wpływ na przeżywanie orgazmów, pożądanie i libido oraz zmniejszać ból podczas stosunku (dyspaurenia). Ma to zapewne związek z dużym wpływem DHEA na wzrost gęstości włókien nerwowych
DHEA w dawce 25-50 mg na dobę jest dobrze tolerowany. 
Wśród wymienianych skutków ubocznych wymienia się przetłuszczanie skóry, trądzik, hirsutyzm. Przeciwwskazaniem do suplementacji DHEA są nowotwory hormonozależne oraz występowanie ich przypadków w rodzinie, a w szczególności rak sutka, rak jajnika, rak prostaty i rak endometrium.
W samodzielnej suplementacji szczególną ostrożność powinny zachować również kobiety stosujące hormonalną terapię zastępczą (preparaty z DHEA mogą nasilić syntezę estrogenów), oraz mężczyźni stosujący pochodne testosteronu (możliwe nasilenie działań androgenowych).


DHEA a inne leki:


  • potencjalne osłabienie działania leków przeciwdrgawkowych (kwas walproinowy, karbamazepina);
  • glikokortykosteroidy zmniejszają syntezę DHEA poprzez zmniejszanie wydzielania hormonu ACTH i atrofię kory nadnerczy, dlatego też suplementacja tego hormonu może być wskazana u osób, które długotrwale stosują leki z grupy glikokortykosteroidów;
  • może osłabiać działanie leków psycholeptycznych (diazepiny, oksazepiny i pochodnych fenotiazyny).

DHEA — wskazania do badania:


  • podejrzenie chorób nadnerczy;
  • ustalanie przyczyn hirsutyzmu;
  • nieprawidłowości w procesie dojrzewania.

Bibliografia:


  1. Karasek M. (2005). Dehydroepiandrosteron (DHEA) u kobiet po menopauzie. Przegląd Menopauzalny. Vol. 4, s. 8-13.
  2. Jarząbek-Bielecka G. i in. (2020). Znaczenie DHEA w zdrowiu seksualnym w okresie przekwitania. Farmacja polska. Vol. 76, Nr 9, s. 537-540.
  3. Załuska M., Janota B. (2009). Dehydroepiandrosteron (DHEA) w mechanizmach stresu i depresji. PSYCHIATRIA POLSKA. Nr 3, s. 263-274.
  4. Babuśka-Roczniak M., Roczniak W. (2009). Rola dehydroepiandrosteronu w procesie starzenia. Probl Med Rodz. Vol. 2, Nr 28, s. 46-48.
  5. Gałczyński K. i in. (2013). Nowa perspektywa leczenia atrofii urogenitalnej u kobiet — dopochwowa terapia DHEA. Przegląd Menopauzalny. Vol. 2, s. 111-114.

Aktualizacja: 2022-09-02

Data publikacji: 2022-09-02

AdrenalPrint - badanie poziomu kortyzolu i DHEA


989.00 na stronie
Chwilowo niedostępne
Technologia badania:
Test ELISA
Czas oczekiwania na wynik:
do 15 dni roboczych od zarejestrowania próbki w laboratorium

Ważność kodu:
12 miesięcy, do wykorzystania w całej Polsce

Masz pytania?

Zadzwoń, a chętnie na nie odpowiemy