22 123 95 55
PL
Znajdź badanie
Kacheksja nowotworowa — co to? Objawy, mechanizm, żywienie, leczenie

Kacheksja nowotworowa — co to? Objawy, mechanizm, żywienie, leczenie

3.80
Ocena użytkowników: 20 ocen

Z artykułu dowiesz się:

  • Czym jest kacheksja nowotworowa?
  • Kacheksja - jaki ma wpływ na leczenie onkologiczne?
  • Jakie żywienie zastosować w chorobie wyniszczenia nowotworowego?


Sprawdź też

Kacheksja nowotworowa — co to jest?

Za kacheksję nowotworową uważa się zespół objawów charakteryzujący się niezamierzoną, długotrwałą i postępującą utratą masy ciała, w niewielkim stopniu odpowiadającą na konwencjonalne leczenie żywieniowe. Kacheksja jest to utrata beztłuszczowej masy ciała (głównie mięśni szkieletowych) oraz systematyczne zużywanie rezerw energetycznych z tkanki tłuszczowej, co w konsekwencji prowadzi do jej ubytku.

Kacheksja nowotworowa — objawy

  • Obniżenie masy mięśniowej;
  • jadłowstręt o różnym stopniu nasilenia;
  • szybko odczuwalne uczucie sytości po posiłku;
  • mdłości;
  • niedokrwistość;
  • hipoalbuminemia;
  • utrata siły mięśniowej;
  • znużenie;
  • obrzęki na dystalnych częściach kończyn;
  • problemy ze skupieniem;
  • przewlekłe zmęczenie;
  • ospałość;
  • niska odporność;
  • objawy depresji;
  • ujemny bilans energetyczny, oraz białkowy;
  • uogólniony stan zapalny, prowadzący do zwiększonego spoczynkowego zużycia energii;
  • upośledzenie łaknienia;
  • nasilenia procesów katabolicznych;
  • hamowania anabolizmu;
  • zaburzenia metaboliczne powodujące nieustanne wykorzystywanie zapasów ustrojowych organizmu przy jednoczesnym braku możliwości ich odbudowy.

Kacheksja nowotworowa — Mechanizm

Jednym z głównych czynników wywołujących kacheksję nowotworową są krążące we krwi cytokiny prozapalne, uwalniane przez limfocyty i monocyty/makrofagi w odpowiedzi na obecność nowotworu. Należą do nich interleukiny (IL), głównie IL-1 i IL-6, czynnik martwicy guza a (TNFa, tumor necrosis factor a), interferony (IFN), zwłaszcza IFNa i IFNg. Do drugiej grupy przyczyn rozwoju kacheksji należą krążące we krwi czynniki kataboliczne pochodzenia nowotworowego, tzw. czynniki mobilizujące lipidy i białka (LMF, lipid mobilising factor; PMF, protein mobilising factor). Trzecią grupę przyczyn rozwoju kacheksji nowotworowej stanowią zaburzenia metaboliczne i hormonalne. Zaburzenia gospodarki węglowodanowej przejawiają się nasileniem glukoneogenezy z aminokwasów i mleczanów, wzrostem aktywności cyklu Coriego, zwiększeniem metabolizmu glukozy, zmniejszeniem stężenia insuliny oraz insulinoopornością ze zwiększoną nietolerancją glukozy. Do głównych zaburzeń metabolizmu białek zalicza się: zwiększony metabolizm tkanki mięśniowej, zwiększony całkowity metabolizm białek ze wzrostem syntezy białek ostrej fazy i spadkiem biosyntezy białek mięśni. Zmiany w metabolizmie lipidów dotyczą spadku lipogenezy, wzrostu lipolizy, zmniejszenia aktywności lipazy lipoproteinowej, wzrostu stężenia glicerolu i hiperlipidemii.

Kacheksja nowotworowa — żywienie

Zasadniczą kwestią procesu leczniczego jest odżywianie.
W kacheksji nowotworowej należy zastosować tak zwane żywienie kliniczne. Jest to postępowanie lekarskie obejmujące ocenę stanu odżywienia, ocenę zapotrzebowania na substancje odżywcze, zlecanie i podawanie odpowiednich dawek energii, białka, elektrolitów, witamin, pierwiastków śladowych i wody w postaci zwykłych produktów odżywczych, płynnych diet doustnych lub sztucznego odżywiania, monitorowanie stanu klinicznego i zapewnienie optymalnego wykorzystania wybranej drogi karmienia. Jest ono integralną częścią terapii. Polega na podaży drogą pozajelitową lub dojelitową (lub obiema jednocześnie) substratów energetycznych i azotu w ilościach pokrywających aktualne potrzeby chorych, którzy nie mogą odżywiać się normalnie lub odżywiają się w sposób niedostateczny.

Kacheksja nowotworowa — leczenie

W wyniszczeniu nowotworowym opiera się na zwiększeniu masy ciała oraz zminimalizowanie objawów choroby takich jak:

  • łagodzenie bólu;
  • zapobieganie biegunkom;
  • zaparciom;
  • infekcjom;
  • przeciwdziałanie nudnościom;
  • przeciwdziałanie zaburzeniom łaknienia;
  • równocześnie zaleca się prowadzenie terapii żywieniowej opartej na indywidualnych zaleceniach dietetycznych.
    W leczeniu farmakologicznym kacheksji stosuje się środki pobudzające apetyt:
  • talidomid, inhibitory cytokin, leki steroidowe, niesteroidowe leki przeciwzapalne, a także suplementację aminokwasami o rozgałęzionych łańcuchach;
  • do powszechnie stosowanych leków w kontekście wyniszczenia nowotworowego zaliczamy: progestageny (octan megestrolu) – poprawiają apetyt i zwiększają masę ciała (przede wszystkim tkankę tłuszczową). Niecelowe jest rozpoczynanie leczenia w końcowej fazie choroby nowotworowej;
  • kortykosteroidy – poprawiają apetyt i samopoczucie chorych podobnie do octanu megestrolu, jednak wykazują więcej działań niepożądanych;
  • deksametazon, kannabinoidy, talidomid, kwasy tłuszczowe omega-3, olanzapina, melatonina, insulina, leki anaboliczne są stosowane w leczeniu wyniszczenia ze zmiennymi efektami;
  • korzystne efekty uzyskuje się poprzez kojarzenie leków wraz ze wsparciem żywieniowym np. octan megestrolu + wsparcie farmakologiczno-żywieniowe + L-karnityna + talidomid.
Kacheksja nowotworowa może znacznie utrudniać proces leczenia onkologicznego. To ciężka choroba, która może zakończyć się śmiercią pacjenta. Tym bardziej ważne jest, aby podjąć szybkie leczenie.

Bibliografia:

1. Kłęk S., Kapała A. (2018). Leczenie żywieniowe. Via Medica. Vol. 9. Nr 4, s. 285–296.
2. Burchert M., Milewska M., Błaszczyk M., Grzelakowska- Kowalczyk K. (2013). Ogólnoustrojowe i miejscowe mechanizmy prowadzące do kacheksji w chorobach nowotworowych.Postepy Hig Med Dosw. Vol. 67, s.1397-1409.
3. Bączyk M., Gorzelińska L., Łuczak J., Sowiński J. (2005). Zespół wyniszczenia nowotworowego. Wpływ leczenia na wybrane parametry kliniczne i biochemiczne. Doniesienie wstępne. Polska Medycyna Paliatywna. Via Medica. Vol. 4. Nr 1. s. 11- 16.

Aktualizacja: 2024-04-03

Data publikacji: 2024-04-03

Rak prostaty - geny BRCA1, CHEK2, NBS1 (NBN), realizacja wysyłkowa


499.00 na stronie
Technologia badania:
Sekwencjonowanie
Czas oczekiwania na wynik:
do 14 dni roboczych od otrzymania próbki przez laboratorium

Ważność kodu:
12 miesięcy, do wykorzystania w całej Polsce

Masz pytania?

Zadzwoń, a chętnie na nie odpowiemy