Wirus Zachodniego Nilu — objawy, jak dochodzi do zakażenia? Diagnostyka i leczenie
Z artykułu dowiesz się:
- Wirus Zachodniego Nilu — czym jest i w jakich miejscach świata stanowi realne zagrożenie?
- Wirus Zachodniego Nilu — jak dochodzi do zarażenia?
- Jak wyglądają objawy zakażenia?
- Jaką profilaktykę zastosować, aby uniknąć zakażenia?
- Wirus Zachodniego Nilu — diagnostyka i leczenie
Sprawdź też
Data publikacji: 2024-08-27
Data aktualizacji: 2024-08-27
Wirus Zachodniego Nilu — czym jest?
Jest to wirus z rodziny Flaviviridae, który jest przenoszony głównie przez komary z rodzaju Culex. Wirus ten wywołuje gorączkę Zachodniego Nilu (WNF, West Nile Fever). Wirus WNV został po raz pierwszy wyizolowany z surowicy starszej gorączkującej kobiety w prowincji Zachodni Nil w Ugandzie w 1937 roku. Obszarami występowania wirusa są: Afryka, Australia i Azja, ale zdarzały się również przypadki zakażeń w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Bliskim Wschodzie i w krajach Europy Południowej.
Wirus Zachodniego Nilu — jak dochodzi do zakażenia?
Głównym rezerwuarem wirusa są ptaki. Ludzie zarażają się poprzez ukąszenia zarażonych komarów, które to wcześniej miały kontakt z zakażonym ptactwem. W rzadszych przypadkach wirus może być przeniesiony podczas transfuzji kwi, przeszczep, a także z matki na dziecko podczas ciąży, porodu lub karmienia piersią. W grupie zwiększonego ryzyka znajdują się pacjenci o zmniejszonej odporności po 50. roku życia, u których może wystąpić zapalenie mózgu, rozwijające się u jednej na 150 zakażonych osób.
Wirus Zachodniego Nilu — objawy
Okres od chwili zakażenia WNV do wystąpienia ewentualnych objawów klinicznych wynosi 3 – 14 dni. Wiremia pojawia się w ciągu 1 – 3 dni od chwili zakażenia i trwa zazwyczaj nie dłużej niż 10 dni. W zakażeniach objawowych wiremia obserwowana jest już przed pojawieniem się objawów choroby. Większość chorych osób przechodzi infekcję bezobjawowo. U pozostałych mogą wystąpić następujące objawy:
- objawy podobne do grypy;
- bóle mięśni, stawów, pleców;
- może wystąpić gorączka;
- nudności;
- wymioty;
- ból gardła;
- kaszel;
- powiększenie węzłów chłonnych.
Nie należy lekceważyć wirusa, gdyż u niewielkiej liczby osób może on okazać się wyjątkowo niebezpieczny i powodować:
- skazę krwotoczną;
- objawy neurologiczne (zapalnie mózgu/zapalenie opon mózgowo — rdzeniowych) co może doprowadzić do znacznych uszkodzeń neurologicznych, a nawet śmierci;
- zapalenie mięśnia sercowego;
- niedowład kończyn;
- zapalenie wątroby i trzustki.
Wirus Zachodniego Nilu — diagnostyka
W diagnostyce Wirusa Zachodniego Nilu wykorzystywane są wszelkiego rodzaju testy takie jak:
- Testy serologiczne m.in. Elisa, które wykrywają przeciwciała klasy IgM (ich obecność świadczy o niedawnym zakażeniu), IgG (pojawiają się w późniejszym przebiegu infekcji lub w momencie przebytej infekcji) przeciwko wirusowi w surowicy lub płynie mózgowo — rdzeniowym;
- stosowane są również testy PCR, które pozwalają na pokazanie obecności materiału genetycznego wirusa w próbce krwi;
- testy neutralizacji wirusa (które sprawdzają, czy surowica pacjenta jest w stanie zahamować replikację wirusa w warunkach laboratoryjnych;
- badanie płynu mózgowo — rdzeniowego;
- tomografia komputerowa;
- rezonans magnetyczny;
- testy krzyżowe i diagnostyka różnicowa.
Wirus Zachodniego Nilu — leczenie
Nie ma dedykowanego sposobu leczenia antywirusowego. Leczenie sprowadza się do zmniejszenia objawów choroby. W cięższych przypadkach może być konieczne hospitalizowanie chorego pacjenta.
Jak uchronić się przed zakażeniem?
- Odwiedzając kraje, w których występuje Wirus Zachodniego Nilu, należy:
- chronić się przed ukąszeniami owadów;
- nosić odpowiedni ubiór z długim rękawem, długie spodnie i skarpety;
- spryskiwać odzież repelentem zawierającym permetrynę (nie używać na skórę);
- zabezpieczyć drzwi i okna, łóżko moskitierami;
- stosować insektycydy w miejscach gromadzenia się komarów;
- unikaj przebywania na zewnątrz w czasie największej aktywności komarów od zmierzchu do świtu.
Bibliografia:
1. Niczyporuk S. J. (2017). Wirus Zachodniego Nilu w Polsce — realne zagrożenie w świetle doniesień prezentowanych na konferencji „Aktualne problemy dotyczące czynników zakaźnych przenoszonych przez krew”. Państwowy Instytut Weterynaryjny — Państwowy Instytut Badawczy w Puławach. Journal of Transfusion Medicine. Via Medica. Vol. 10 nr 2, s.54–62.
2. Tkaczuk K., Lachert E., Sulkowska E., Pogłód R., Łętowska M., Grabarczyk P. (2013). Wirus Zachodniego Nilu a bezpieczeństwo przetoczeń krwi i jej składników. Journal of Transfusion Medicine. Vol 6. Nr 3, s 69 - 84.
3. Samorek Salamonowicz E., Niczyporuk J S., Wijaszka T. (2008). Wirus Zachodniego Nilu zagrożenie dla zdrowia publiczngo. Medycyna Wet. Vol.64, Nr 12 s. 1368 -1369.
2. Tkaczuk K., Lachert E., Sulkowska E., Pogłód R., Łętowska M., Grabarczyk P. (2013). Wirus Zachodniego Nilu a bezpieczeństwo przetoczeń krwi i jej składników. Journal of Transfusion Medicine. Vol 6. Nr 3, s 69 - 84.
3. Samorek Salamonowicz E., Niczyporuk J S., Wijaszka T. (2008). Wirus Zachodniego Nilu zagrożenie dla zdrowia publiczngo. Medycyna Wet. Vol.64, Nr 12 s. 1368 -1369.
Autor merytoryczny: Karolina Pasterz, specjalista portalu Zdrowegeny.pl