Tężec — czym jest? Po jakim czasie występują pierwsze objawy?
Z artykułu dowiesz się:
- Tężec - czym jest ?
- Tężec - droga zakażenia
- Jak rozpoznać pierwsze objawy?
- Jak wygląda profilaktyka zakażeń?
Sprawdź też
Data publikacji: 2024-07-09
Data aktualizacji: 2024-07-09
Tężec — co to?
Jest to choroba zakaźna spowodowana Gram-dodatnią, beztlenową laseczką tężca z gatunku Clostridium tetani.
Występuje:
- w przewodzie pokarmowym zwierząt i ludzi;
- glebie;
- kurzu;
- błocie.
Jak dochodzi do zakażenia?
Do zakażenia tą bakterią dochodzi poprzez zanieczyszczenie rany powstałej w wyniku np. skaleczenia, ukłucia lub cięcia.
Miejscem zakażenia najczęściej są:
- otarcia;
- drobne zranienia podudzi oraz placów rąk i stóp;
- owrzodzenia, np. nowotworowe na powierzchni skóry klatki piersiowej;
- rany w przebiegu stopy cukrzycowej.
Rozwojowi zarodników sprzyjają szczególnie rany głębokie i kłute, z obecnością ciała obcego.
Tężec — objawy
Pierwsze objawy to:
- Skurcze mięśni;
- szczękościsk, spowodowany skurczem mięśni twarzy;
- skurcz mięśni mimicznych twarzy wywołuje charakterystyczny grymas, tzw. uśmiech sardoniczny;
- skurcz mięśni grzbietu może powodować powstanie charakterystycznego łukowatego wygięcia ciała;
- skurcze mięśni krtani i oddechowych, które mogą doprowadzić do zagrażającej życiu ostrej niewydolności oddechowej.
- Bóle głowy;
- bóle okolicy rany;
- zwiększone wydzielanie potu;
- napięcie mięśniowe;
- zaczerwienienie twarzy;
- bezsenność;
- uczucie mrowienia;
- drżenie i zmiana temperatury skóry w obrębie zranienia.
Kto jest najbardziej narożny na zakażenie?
Tężec — leczenie
Pacjenta, u którego zachodzi podejrzenie zakażenia tężcem, należy jak najszybciej przewieść do szpitala, gdzie zostanie podana pacjentowi antytoksyna zdolna do neutralizowania toksyn tężcowych, zostanie chirurgicznie oczyszczona rana, oraz podane zostaną antybiotyki.
Tężec — profilaktyka i szczepienie
Najskuteczniejszą metodą, która może nas ochronić przed zakażeniem, jest szczepienie.
Również przebyta choroba nie daje nam gwarancji, że nie zarazimy się ponownie, dlatego warto korzystać ze szczepień.
- Szczepionkę przeciwtężcową podaje się najczęściej osobom dorosłym w celu profilaktyki tężca w przypadku zranień zanieczyszczonych ziemią lub ran głębokich, spowodowanych np. zardzewiałym narzędziem;
- dzieciom w ramach obowiązkowego szczepienia;
- przyjęcie szczepienia zaleca się także kobietom w ciąży, które wcześniej nie były szczepione.
- Po podaniu tylko jednej dawki stężenie przeciwciał we krwi jest niskie i zanikają one w ciągu 30–90 dni;
- druga dawka stymuluje produkcję trwalszych przeciwciał klasy IgG, podaje się ją po 4–6 tygodniach od pierwszego szczepienia;
- po przyjęciu trzeciej dawki szczepionki, przyjmowanej po upływie 6–12 miesięcy od drugiej dawki, uzyskuje się pełną odporność immunologiczną, która utrzymuje się od 5 do 10 lat.
Bibliorafia:
2. Kłapeć T., Storczyńska M. (2010). TĘŻEC – CHOROBA WCIĄŻ AKTUALNA W POLSCE. Medycyna ogólna. Vol. 16, Nr (XLV), 3, s. 341 - 346.
Autor merytoryczny: Karolina Pasterz, specjalista portalu Zdrowegeny.pl