Świerzb na dłoniach i stopach — jak rozpoznać i skutecznie wyleczyć tę uciążliwą chorobę skóry?
Z artykułu dowiesz się:
- Czym jest świerzb?
- Jak dochodzi do zakażenia świerzbem?
- Objawy świerzbu na dłoniach i stopach
- Kto jest szczególnie narażony na zakażenie świerzbem?
- Diagnostyka świerzbu
- Leczenie świerzbu
- Domowe sposoby wspomagające leczenie
- Jak uniknąć zakażenia świerzbem?
- Świerzb u dzieci i osób dorosłych
- Czy świerzb u kobiet w ciąży jest groźny?
sprawdź też:
Data publikacji: 2024-12-19
Data aktualizacji: 2024-12-19
Czym jest świerzb?
Jak dochodzi do zakażenia świerzbem?
Objawy świerzbu na dłoniach i stopach:
- Na skórze dłoni powstają tak zwane „tuneliki świerzbowcowe”. Objawiają się postaci cienkich- szarawo-białych linii na skórze. Są widoczne szczególnie między palcami, na nadgarstkach oraz w okolicach fałdów dłoniowych;
- pojawia się grudkowana czerwona wysypka lub pęcherzyki, które mogą być wypełnione surowicą;
- mogą wystąpić również: pęknięcia, rany wskutek drapania oraz zrogowacenie i zgrubienie skóry dłoni.
- Na skórze stóp zmiany mogą pojawić się między palcami (mogą przypominać zmiany grzybicze);
- skóra rogowacieje i łuszczy się;
- na podeszwach stóp mogą powstawać zgrubienia;
- również mogą pojawić się pęcherzyki oraz zaczerwienienia umiejscowione głównie na piętach i bocznych częściach stóp.
Kto jest szczególnie narażony na zakażenie świerzbem?
- Dzieci i młodzież uczęszczające do szkół i żłobków, gdzie występuje bliski kontakt z rówieśnikami;
- osoby przebywające w miejscach o dużym zagęszczeniu ludzi, takie jak : domy opieki, internaty, akademiki, zakłady karne, schroniska dla bezdomnych są środowiskami sprzyjającymi szybkiemu rozprzestrzenianiu się świerzbu;
- członkowie rodziny osób zakażonych;
- osoby z osłabionym układem odpornościowym;
- osoby z chorobami przewlekłymi, nowotworowymi, HIV/AIDS lub przyjmujące leki immunosupresyjne (np. po przeszczepach);
- pracownicy służby zdrowia i opieki społecznej lekarze, pielęgniarki, opiekunowie w domach seniora czy hospicjach są narażeni na zakażenie podczas kontaktu z pacjentami cierpiącymi na świerzb poprzez bliski kontakt z pacjentami oraz kontakt z ich osobistymi rzeczami typu: prześcieradło, ubrania itp.;
- ludzie bez dostępu do odpowiednich warunków higienicznych, są szczególnie narażeni na zakażenie świerzbem. Dotyczy to m.in. osób bezdomnych, czy mieszkańców terenów dotkniętych katastrofami humanitarnymi.
Diagnostyka świerzbu
- Wywiad medyczny;
- badanie dermatologiczne;
- test atramentowy: polega na naniesieniu tuszu na skórę i jego starciu, co umożliwia lepsze uwidocznienie tunelików.
Leczenie świerzbu
- Głównie stosowane są kremy z permetryną w składzie;
- benzoesan benzylu;
- mleczan siarki;
- krotamiton;
- Iwermektyna: doustny lek stosowany w cięższych przypadkach lub gdy leczenie miejscowe zawodzi;
- leki przeciwhistaminowe: pomagają zmniejszyć świąd;
- maści z kortykosteroidami: stosowane krótkotrwale w celu złagodzenia stanów zapalnych.
Domowe sposoby wspomagające leczenie
- Należy dbać o higienę osobistą;
- należy regularnie zmieniać bieliznę osobistą;
- nie należy używać tej samej bielizny do 7 dni po praniu;
- należy regularnie prać pościel, ręczniki w temperaturze minimum 60 stopni;
- należy wietrzyć pomieszczenia, w których przebywa osoba chora;
- ważne jest regularne odkurzanie dywanów oraz mebli tapicerowanych (worek z odkurzacza należy wyrzucić);
- ważne jest, żeby nie drapać miejsc zainfekowanych przez świerzbowce, aby nie doprowadzić do ponownego nadkażenia;
- wspomagająco można stosować olejek z drzewa herbacianego, który wykazuje właściwości przeciwpasożytnicze;
- zadbaj o dezynfekcję muszli klozetowej, umywalki, wanny itp.
Jak uniknąć zakażenia świerzbem?
- Unikanie bezpośredniego kontaktu z zakażonymi osobami;
- używanie tylko swoich przyborów higienicznych;
- należy unikać dzielenia się ręcznikami, szczotkami i innymi przedmiotami osobistymi;
- regularnie prasuj ubrania (wysoka temperatury zabija świerzbowce);
- unikaj kontaktów fizycznych z osobami, które wykazują objawy świerzbu;
- jeśli chorujesz na świerzb, poinformuj o tym osoby, z którymi miałeś kontakt , w celu wdrożenia leczenia u wszystkich osób;
- dbaj i higienę rąk i ciała;
- zachowuj ostrożność w miejscach szczególnie uczęszczanych przez grupy ludzi takich jak: przedszkola, szkoły, domy opieki, szpitale, hostele, schroniska, siłownie i baseny;
- zadbaj o silny układ odpornościowy poprzez: zdrową zbilansowaną dietę, regularną aktywność fizyczną, unikanie sytuacji stresowych oraz odpowiednią ilość snu.
Świerzb u dzieci i osób dorosłych
Dzieci:
- U dzieci obszarem zajętym przez świerzb jest całe ciało, twarz i skóra głowy;
- u dzieci objawy są często bardziej nasilone;
- nadkażenie bakteryjne jest częstsze;
- występowanie świerzbu: żłobki, szkoły, przedszkola;
Dorośli:
- U osób dorosłych pokryte są głównie dłonie, nadgarstki, pachy i pachwiny;
- u osób dorosłych objawy są nieco łagodniejsze niż u dzieci;
- nadkażenie bakteryjne jest rzadsze niż u dzieci;
- występowanie świerzbu: miejsca, pracy, szpitale ośrodki pomocy itp.;
- profilaktyka zakażeń w obu przypadkach jest podobna.
Czy świerzb u kobiet w ciąży jest groźny?
Sam świerzb nie jest bezpośrednim zagrożeniem dla zdrowia matki czy płodu, ponieważ pasożyt nie przenika do krwi ani nie wpływa na rozwój dziecka. Jednak w pewnych sytuacjach świerzb może mieć pośrednie skutki, które warto monitorować i leczyć. Ważne jest, aby po pojawieniu się pierwszych objawów zgłosić się do lekarza. W przypadku kobiety w ciąży leczenie może okazać się bardziej wymagające, gdyż lekarze nie mogą zastosować standardowych preparatów leczniczych, a leki muszą być indywidualnie dobrane i bezpieczne dla matki i dziecka. Jeśli świerzb zostanie odpowiednio wcześnie zdiagnozowany i leczony, ryzyko powikłań jest minimalne. W razie wątpliwości warto pozostawać pod stałą opieką dermatologa oraz ginekologa prowadzącego ciążę.
Podsumowanie
Choć świerzb jest bardzo uciążliwą chorobą, odpowiednie leczenie oraz profilaktyka pozwalają szybko pozbyć się choroby i uniknąć jej nawrotów.
Ważne jest szybkie rozpoznanie choroby i uniknięcie rozprzestrzeniania się. Nie zaobserwowano samowyleczenia w przypadku świerzbu, dlatego ważne jest szybkie podjęcie leczenia osoby zakażonej, domowników, oraz osób, które miały kontakt z chorą. Pamiętajmy, że w walce z tą chorobą kluczowa jest także edukacja i świadomość, ponieważ im szybciej rozpoznamy problem, tym łatwiej go rozwiążemy.
Bibliografia:
Brochocka a., Szczukowska H., Kasprzak J. (2014). Retrospektywna ocena zachorowań na świerzb (scabies) – obecnie nie rejestrowanej, a w przeszłości najczęściej notowanej parazytozy na terenie Polski. Probl Hig Epidemiol. Vol.95 Nr 1, s. 62-66.
Wiercińska E. (205). Świerzb – zapobieganie zarażeniu. Oddział Nadzoru Epidemiologii WSSE w Krakowie. s. 2 - 45.
Górkiewicz-Petkow A., Michałowska O., Petkow l.( 2015).
2. Świerzb – zapobieganie zarażeniu, dr Ewa Wiercińska Oddział Nadzoru Epidemiologii WSSE w Krakowie, 2015, s 2 - 45.
Górkiewicz-Petkow A., Michałowska O., Petkow l. (2009). Świerzb – problemy diagnostyczne i terapeutyczne. (Scabies – diagnostic and therapeutic problems). Medycyna Rodzinna. Vol. 12 Nr 4, s. 70–74.
Autor merytoryczny: Karolina Pasterz, specjalista portalu Zdrowegeny.pl
To badanie będzie pomocne:
Dostępne testy
465.00 zł